Blanche Marie, voetbalwedstrijd, Koninginnedag ...

Blanche Marie, voetbalwedstrijd, interview, Koninginnedag en natuurlijk veel stage! Kortom: Tijd te kort!

Met paasweekend zijn we naar Blanche Marie vallen geweest. Deze watervallen liggen ongeveer 300 km van Paramaribo. Met een grote groep van ongeveer 40 man. Waarvan ik er een stuk of 6 niet kende. Moet je nagaan wat voor een kennissenkring je opbouwt in een korte tijd.
Vrijdagochtend vertrokken we heel vroeg om half 6. Dit viel ons redelijk zwaar. Maar dat is volledig onze eigen schuld. De vorige avond waren we nog wezen stappen. We wilde het niet laat maken, maar uiteindelijk is het toch een uur of half 3 geworden. Maar goed, Blanche Marie is 9 uur reizen. Dus tijd genoeg om de slaap in te halen.
We zouden om half 6 vertrekken. Niek en Igor zouden ook mee gaan en om 6 uur nog geen spoor van hun. Ze hadden al gebeld, maar kregen steeds geen gehoor. Gelukkig na een keer of 8 kregen ze Igor te pakken. Ze waren ook wezen stappen en door de wekker heen geslapen. Wat dat betreft hadden ze wel geluk aangezien ze nu thuis werden opgehaald.
Nu, na een gezellige rit, waar ik alleen maar heb zitten kletsen (dus slapen is niet veel van terecht gekomen) kwamen we aan op de eh zogenoemde standplaats voor de boten.
Wij stapten in de boot die niet overdekt was…de zon scheen dus dan kon je mooi bruin worden in de boot. En dat het zonnig was, hebben de meeste geweten. Vooral René en Rob i is het zwaar gevallen;) Het is 3 uur varen naar Apoera, waar onze accommodatie was. Een leuke bootreis, hoewel je na 2 uur varen een erg houten kont krijgt. Apoera is een indianendorp dat vooral bekend staat om zijn treinstation wat gebouwd is rond 1979 en nooit in gebruik is genomen. Ze wilden het gebruiken voor vervoer van bauxiet.
Eenmaal aangekomen in Apoera gingen we met de jeep naar onze slaapplaats. Het zag er leuk en groot uit! We konden kiezen: of hangmatteren (een nieuw woord in ons woordenboek;)) of in bedden slapen. Aangezien ik met mijn ouders een hangmat heb gekocht, ging ik natuurlijk hangmatteren in mijn eigen hangmat. Heerlijk!! Ik had er wel even schrik voor, aangezien ik op Whitebeach ook een nacht in een hangmat heb geslapen en het vreselijk heb gevonden.
Maar gelukkig beviel dit echt stukken beter!
Die zelfde dag hebben we niks meer gedaan, lekker luieren kletsen en eten. Wat bleek bij onze accommodatie dat het water het niet deed. Dus de toiletten spoelde niet door en de douche deed het niet. Maar goed geeft ook wel een survival gevoel. Met emmers water spoelde we de toiletten door.
De volgende dag (zaterdag) zijn we naar de Blanche Marie vallen gegaan. Dit is ongeveer nog 3 uur rijden vanuit Apoera. Wij gingen met een grote groep in een laadcabine van een vrachtwagentje, waren banken in waren geplaatst. Het zag er redelijk comfortabel uit. Schijn bedriegt!! Jeetje, wat een rit was dat. Ik weet nu zeker dat mijn darmen in mijn thorax zitten en mijn longen in mijn buikholte. 3 uur lang door elkaar gehotst en geklotst, maar erg leuk! Aniek en Sien zaten op koelboxen die dus niet vast in de truck zaten. Ze zijn letterlijk met koelbox en al in Maaikes schoot gevallen! Hilarisch!
De reis naar de watervallen ging vrij voorspoedig. We moesten in totaal 2 broki’s over of te wel bruggen. De eerste brug ging prima, vrij breed en genoeg houten planken. De 2e brug daar in tegen was een heel ander verhaal. Iedereen moest uitstappen, omdat anders de truck te zwaar zou zijn. En deze brug bestond uit meer gaten dan planken. Dus de mannen hebben de planken die er waren zo neergelegd dat de chauffeur in 1 rechte lijn er over heen kon rijden. Jammer genoeg lukt dit niet altijd;) en ja hoor, de truck komt met een band in een gat. Gelukkig bestond de onder kant van de brug uit een ijzerenraster en zodoende viel de truck er niet door heen. Maar uiteindelijk is er veel mankracht en pk’s van een jeep nodig geweest om de truck er uit te krijgen, zodat we naar Blanche Marie konden gaan.
Eenmaal aangekomen hebben we heerlijk een plak cake gekregen en zijn we gaan wandelen naar de watervallen. Het was maar 800 meter lopen dus viel nog wel mee. Je kijkt je ogen uit als je de hoek om komt en die watervallen ziet. Zo ontzettend mooi. We hebben daar de rest van de dag vertoefd. Heerlijk in de zon. Je kon in het water bij de kant op de stenen zitten. We hadden shampoo mee genomen om ons toch een beetje te kunnen wassen, aangezien het water in Apoera het niet deed. Dus dan maar heel primitief in de rivier wassen. Dat geeft je wel een heel apart gevoel.
Tussen de middag hebben we op Blanche Marie de heerlijkste pom gegeten uit mijn loopbaan in Suriname. De moeder van Ruben had deze gemaakt. Verrukkelijk! Heb 2 keer opgeschept en toen kon ik jammer genoeg niet meer:p.
Rond een uur of 4 zijn we weer terug gereden. Een erg gezellig rit vol zangkunst van ons.
Die avond zijn we naar de plaatselijke Dansi Dansi geweest. Een discotheekje midden in het dorp in de open lucht met een radio die soms stottert. Maar druk dat het er was. Lekker gedanst tussen de bevolking. Heel leuk om te zien en om mee te dansen.
De volgende dag zijn we na het ontbijt vertrokken om een dorpswandeling te gaan maken in het indianendorp. Het was leuk om te zien. We hebben ook het lokale eten van de mensen gezien en geproefd. Ze hadden piranha en aap op de bbq liggen. Piranha hebben we geproefd, smaakt erg goed. Aap zouden we later eten. We hadden er namelijk een deel van gekocht, maar we hebben het nooit verder klaar gemaakt. Dus ik kan niet vertellen hoe het smaakt een broodje aap;)
Later die dag zijn we naar een zandbank in de rivier gevaren. Daar hebben we heerlijk kunnen pootje baden en balspellen kunnen doen. Lekker verfrissend! We hebben ons daar weer gewassen in de rivier. Dus we hebben gelukkig niet gestonken dat weekend.
Op de terugreis naar Apoera mocht ik mee reden met Donovan samen met Aniek en Sien. Dus ik moest als eerste de boot uit. In mijn bikini en pangi (omslagdoek) en natte slippers moest ik de voorkant van de boot beklimmen. Hij ging iets omhoog en ja hoor….. Uitgerekend ik glij uit, voorover, met mijn billen achteruit richting een volle boot met mensen. Hilarisch, vond ik zelf dan. Iedereen schrok onwijs, blijkbaar zag het er nog al pijnlijk uit. En ik moest alleen maar lachen. Dat heb ik weer, in mijn bikini! Maar goed, toch wel een grote schaafwond aan over gehouden, op mijn knie, scheenbeen en voet. Gelukkig hadden ze in Apoera een ehbokit en hebben ik heel professioneel mijn been verzorgd.
Die avond konden we met Rudi mee gaan jagen. Maar ik was zo moe, ik ben niet mee geweest. Gelukkig want ze kwamen pas om 3 uur thuis met een grote kaaiman. Niek en Igor hebben die uit het water gevist bleek de volgende dag. Ik heb niemand horen thuis komen. Zo diep in slaap was ik.
De dag er na zijn we na het ontbijt weer vertrokken naar Paramaribo. Ik heb de hele boot rit naast Aniek gezeten. Ze had mijn muziek ontdekt op mijn IPod… helemaal te gekke muziek vond ze. Dus wij hebben ons 3 uur lang vermaakt met samen zingen en muziek luisteren.
Na nog eens 6 uur rijden kwamen we vermoeid, maar voldaan aan bij ’t Vat. Ons weekend zat er weer op.

Dinsdag moest ik meteen aan het werk, een vroeg dienst en woensdag ook. Er was gelukkig genoeg te doen dus inslaap vallen kon niet;) Het is echt heel leuk op de dienst en de zusters gaan je ook steeds beter ken. Je wordt echt een van hun en dat geeft een heel fijn gevoel.

Donderdag had ik vrij genomen omdat wij woensdagavond een afscheidsdiner hadden met de fam. Oerlemans. We hebben thais gegeten bij Dumplings. Ontzettend lekker. En na een speech van René en mooie groepsfoto’s zijn we naar Millennium gegaan om het feest compleet te maken met een dansi;) Een erg gezellige avond gehad.
De volgende dag gingen we nog lunchen met de fam. voordat ze naar het vliegveld vertrokken.

Deze week stond echt in het teken van afscheid nemen. De fam. Oerlemans is donderdag vertrokken en die avond hadden we weer een afscheid etentje van Cyndi. Cyndi is hier 2 weken op vakantie geweest om Anouk en Silja te bezoeken, die hier stage liepen. Silja is met mij en mijn ouders mee geweest naar Galibi en Cyndi is met ons mee geweest naar Blanche Marie. Zodoende hebben we de meiden leren kennen in een korte tijd en moeten we ook weer afscheid nemen.
We zijn die avond naar de afrikaan gegaan. Erg gezellig en ook erg prijzig, maar goed, dat mag voor een keertje he;) We hebben de avond afgesloten in de havana lounch waar we weer hebben kunnen dansen. De volgende dag (vrijdag) is Cyndi vertrokken naar Nederland met 11 uur vertraging. Er was een olielek in Amsterdam, dus eer dat dat gemaakt was, moest het vliegtuig nog 9 uur vliegen naar Suriname. Maar goed, ze is veilig aangekomen.

Vrijdagavond hadden we ook een afscheidsfeestje van Igor die zondag naar huis zou gaan. Natuurlijk ook weer een gezellig feestje. Het is net of ons leven uit feestjes bestaan, maar het tegendeel is waar. Ik kon niet lang blijven aangezien ik de volgende dag een vroege dienst gepland had en de 3 dagen daarna ook. Ik ben deze weken veel wezen werken. En ik heb dus ook veel bevallingen kunnen doen. Nu ik dit schrijf sta ik op 37 bevallingen. Dus op naar de 40. Ik ben niet bang dat ik dat niet ga halen. Deze week staat ook veel in het teken van verslagen maken.

Maandagavond zijn Maaike en ik naar Niek gegaan om daar te eten. We hebben kaaimannen vlees gegeten. Niek had geen idee hoe hij dat klaar moest maken, hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar het was overheerlijk.
Daarna zijn we gaan lopen naar het Andre Kamperveenstadion waar een voetbalwedstrijd gespeeld zou worden. Inter Moengotapoe vs San Juan Jablote oftewel Suriname vs Trinidad. Het was een soort van champions league wedstrijd van de caribbean. Wij als bakra’s (Nederlanders) in Suriname waren natuurlijk voor Suriname. Buiten hadden we vlaggetjes gekocht zodat we het team goed konden aanmoedigen. Na een kaartje te hebben gekocht gingen we zitten tussen de Surinamers en de mensen uit Trinidad. Na een paar minuten speeltijd had Suriname al gescoord. Jeeeej 1-0 :d Dit zorgt voor een groot feest en gezang en geschreeuw op de tribune. Heel gezellig tot dat Trinidad een tegenpunt scoorde. Vanaf toen is het eigenlijk alleen maar slechter gegaan met Suriname. Volgens een oud-speler van Suriname die achter ons zat, gebeurde het allemaal in de 2e helft. Dus wij gingen vol goede moed naar de 2e helft, waar het eigenlijk alleen nog maar slechter ging.
Vooral toen voorzitter, coach, speler en oud-rebellenleider Ronnie Brunswijk het veld opkwam. Dit was hilarisch, ook volgens de Surinamers. Het was net alsof we in een circusact terecht waren gekomen. Als er iemand niet kan voetballen is hij het wel. Maar goed erg leuk om te zien. Voor de mensen die meer willen weten over Ronnie Brunswijk, check deze link: http://www.nu.nl/jurryt/1751749/de-voetbalcarriere-van-ronnie-brunswijk.html Ik denk dat dit genoeg zegt;)
Toen Trinidad het in de 2e helft uiteindelijk 1-3 maakte, stond meer dan de helft van de tribune op en liep het stadion uit. Ze waren teleurgesteld en Suriname kon het toch niet meer in halen, dus was de wedstrijd ook niet interessant meer. Maar zo, sportief als wij zijn, hebben we de wedstrijd wel uit gekeken. Na de wedstrijd zijn we nog op de foto geweest met de keeper en aanvoerder van Trinidad, de 2 beste spelers van het veld!

De vrijdag daarop hadden we een rustig dagje ingepland. We zouden met Judith (een Nederlandse verloskundige die een half jaar in het Diaconessenhuis heeft gewerkt) sieraden gaan maken bij Nelly. Daaraan gekomen was het 1 chaos van kralen. We hebben de hele ochtend kettingen, armbanden en oorbellen gemaakt. We waren verbaasd over onze eigen creativiteit. En we komen zeker nog eens terug voordat we vertrekken. Het was erg leuk om te doen. Na de kralen hadden we erge trekken en zijn we wat gaan eten bij Zus & zo. Daar kwam een vrouw op ons af die voor de Metro werkte en ze maakte een artikel over de stagiaires in Suriname. Ze wilde ons interviewen. Dus treinreizigers let op! Wij komen in de metro, wanneer weet ik alleen nog niet;) Het was een erg gezellig interview.

Zaterdag hebben we afscheid genomen van Anouk en Silja. Erg jammer vooral omdat we de meiden nog niet zo lang kenden. We zijn lekker wezen eten bij Dok204 en hebben daar ook een moslim-hindoestaanse bruiloft gezien. Ook leuk om mee te maken! En daarna zijn we naar Zsa Zsa Zsu gegaan, waar het uiteindelijk zo gezellig en leuk was dat het een latertje is geworden. De volgende dag hebben we dus lang in ons bedje vertroeft om daarna toch weer aan onze verslagen te beginnen.

Maandag ben ik begonnen met mijn 2e reeks nachtdiensten. Ik had er in deze nacht gelijk 2 bevallingen en heb ik lekker kunnen werken. Dat scheelt wel ’s nacht want anders is het toch moeilijk vol te houden.

Dinsdag waren we uitgenodigd bij Jerryl’s verjaardag. Jerryl is een jongen waarmee we altijd Salsa dansen. Dit is de eerste Surinaamse verjaardag die ik mee maakt. Ik wist dat verjaardagen hier bestaan uit eten eten en eh eten. Dit was een Javaanse verjaardag dus…….SAOTO Soep!!! En bami…jammie;) Wij deden het natuurlijk in de verkeerde volgorde. Saoto soep wordt hier gezien als een soort toetje. Dus de Surinamers eten eerst bami en dan soep. Dat wisten we natuurlijk wel. Maar saoto is zo lekker dat we bang waren, dat we na de bami geen plekje meer over hadden. Na gezellig te hebben gekletst zijn we rond 9 uur weer weg gegaan aangezien ik een nachtdienst had en dus nog moest gaan werken. Deze nacht heb ik 1 bevallingen kunnen doen en de woensdag heb ik er weer 2 kunnen doen. Het waren dus zo gezegd vruchtbare nachten;)!

Donderdag was het Koninginnedag. Ik heb die dag gewoon geslapen omdat ik uit de nachtdienst kwam. Gelukkig was er overdag ook niet veel te doen in Paramaribo.
Ik ben me kapot geschrokken toen ik uit bed kwam en het nieuws over de gebeurtenissen in Apeldoorn van Maaike hoorde. Zij had telefoon gehad uit Nederland. Ik ben meteen op internet gegaan om er mee over te weten. Het bedrukt wel erg de feestelijk stemming voor zo’n dag.
Wij zijn ’s avonds wel naar Zus & zo gegaan waar ze een Oranjefeest gaven. Dit hebben ze in overleg met de Nederlandse ambassade doorlaten gaan. Wel hielden ze 1 minuut stilte. Ik vond dit heel erg netjes. Bij Zus & zo hebben we lekker stamppot gegeten. Ik heb samen met Maaike voor de stamppot Tajerblad gekozen en de rest had hutspot. De stamppot was heerlijk, toch Nederlands met een Surinaams tintje;)
Daarna zijn we naar het oranjebal in Zsa Zsa Zsu geweest! Gezellig sfeertje ondanks alles.
We zijn er hier wel continue mee bezig geweest die dag. Elke Nederlander die je tegen komt; “heb je het al gehoord?” Het is echt niet te geloven, hoe zoiets kon gebeuren.

De volgende dag was het 1 mei, de dag van de arbeid. Dat is hier een nationale feestdag. Het was de hele dag erg gezellig in de stad. Rond een uur of 4 zijn Karin, Sien en ik naar de stad gegaan. Maaike had een late dienst. We zijn bij ’t vat gaan zitten en hebben de Telesur (telecombedrijf) 10 km trimloop gezien. Erg leuk, lekker met een drankje hardlopende mensen aanmoedigen:p.
We hadden al eerder gehoord dat die avond Damaru zou aankomen in Suriname. Dat is een bekende Surinaamse zanger, die nu een platencontract heeft gekregen in Nederland. Om 6 uur zou hij bij Starzz zijn voor een persconferentie en later die avond zou hij daar ook gaan optreden. Dit vonden we natuurlijk heel leuk en hadden daarvoor kaartjes van 30 SRD aangeschaft. Om een uur of 7 kwam hij eindelijk aan bij Starzz omdat dit vlak bij ’t Vat zat konden we er even naar toe lopen. We wisten helemaal niet hoe Damaru er uit zag, maar gelukkig viel hij op door de vele foto’s die van hem werden gemaakt. We stonden er zo dicht bij dat we hem op de schouder hebben getikt en gevraagd hebben of we met hem op de foto mochten. En ja hoor, ik sta met 1 van de beroemdste zangers van Surinaame op de foto :D.
Na deze gebeurtenis zijn we wat gaan eten en naar het onafhankelijkheidsplein gelopen, waar een groot podium was opgebouwd ter ere van 1 mei en de trimloop. Veel artiesten traden op en zo ook onze dansleraar. Hij demonstreerde de zouk, een soort salsa, maar dan veel mooier;) Sien en ik zijn tussen de Surinamers uit ons dak gegaan. We hadden het erg naar ons zin. Vooral toen de presentator zei: zijn er ook Nederlands in da house? Wij natuurlijk heel hard Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. En als antwoord kregen wij: kunnen jullie wel in de maat blijven dansen. Nu hilarisch natuurlijk, de Surinamers om ons heen kwamen niet meer bij van het lachen. Gelukkig waren er meer Nederlanders en was het waarschijnlijk niet tegen ons persoonlijk bedoeld…dat hopen we tenminste:P)
Na een tijdje heerlijk te hebben gedanst zijn we terug gelopen naar Starzz. Onder tussen was het al een uur of 11, half 12. We zijn naar binnen gegaan en hebben daar ook nog een dansje gewaagd. Maar we waren best wel moe. Dus we hebben meer gekletst en gezeten dan gedanst. We hebben vooral zitten wachten op Damaru!! Om 3 uur zeiden ze, na deze band komt hij en na die band………kwam de volgende band:s We zijn chagrijnig om kwart over 3 naar huis vertrokken. Hij had toen NOG niet op getreden. We weten nog niet of hij überhaupt wel heeft opgetreden. Maar goed, al met al 30 SRD betaald voor een avond in Starzz wat een flop bleek te zijn.

Zaterdag zijn we voor eerst sinds een maand weer naar de Salsales geweest. Erg leuk en vermoeiend. Al met al heb ik nog steeds niet afgedanst! Ik moet dat nog ergens zien te plannen! Na de salsa zijn we naar het Casino geweest. Dat is ook een begrip hier in Suriname. Je krijgt gratis drinken en eten, als je maar een keer hebt gespeeld:D Ik had met mijzelf afgesproken dat ik 30 SRD mocht opmaken, zodat niet al mijn geld naar het casino ging. Ik had 20 SRD gewisseld voor muntjes zodat ik achter de gokkasten kon gaan. Ik vond het wel grappig maar niet super leuk zo’n gokkast. Er zit niet echt uitdaging in. Toen zag ik Chiel achter een kast/computer zitten waar je blackjack op kon spelen. Dat is veel leuker, daar moet je nog een beetje bij na denken. Dus daar heb ik mijn laatste 10 SRD aan verbruikt. Het was een erg gezellig avond met veel gratis drank en eten, maar wel 30 SRD minder. Dus al met al hebben we niet echt gratis gegeten en gedronken;)

Zondag hebben we een rustig dagje gehad. Eerst lekker uitgeslapen en daarna hadden we een afspraak met een leraar van school die hier voor een week is. Na het gesprek met hem hadden we best wel honger en we zijn voor het eerst naar het frietpunt NL geweest. Oooh toch wel heel lekker een kaassoufle en joppiesaus!! Maar toch denk ik dat ik dingen als saotosoep, pom en bami wel erg ga missen in Nederland, hoewel een frikandel speciaal ook niet slecht is:P.
’s Avonds zijn we nog naar een beurs geweest waar Avinash op stond. Hij is een vriend van Ruben en zodoende ook een vriend van ons geworden. We gingen even kijken wat hij daar deed en wat voor een beurs het was. Uiteindelijk hebben we alleen een sieradenkraam gezien en zijn Minicardskraampje waar hij werkte. Verder hebben we buiten op een terrasje gezeten samen met Wayne, Avinash en vriendinnen van hun. Erg gezellig. Na afloop heeft Wayne ons een lift aangeboden naar huis. Deze namen wij graag aan, dan hoefde wij geen taxi te bestellen. En wat bleek Wayne had een hele collectie Nederlandse muziek in de auto. Dus muziek hard en mee blèren! We waren veel te snel thuis! We vonden het zo gezellig dat we niet zijn uitgestapt en dat Wayne maar een rondje is gaan rijden :) Hij is over de brug geweest. En ik kwam tot de conclusie dat we aan het wandelen waren. En dat is hier toch een fenomeen, als je als meisje met een Surinamer over de brug rijdt ben je aan het “wandelen”. Eigenlijk als je überhaupt nutteloos gaat rond rijden.
Maar goed, na een half uur gereden te hebben, zette hij ons thuis af en zijn we ons bedje ingekropen. Ik kon lekker uitslapen want de volgende dag had ik een late dienst.

In die late dienst van afgelopen maandag is er niets gebeurd. Ik hoop dat er vandaag wat binnen is, zodat ik mijn 40 bevallingen kan halen.

Dit was het weer de update. De tijd gaat zo snel, nog 3,5 week en ik ben weer terug in Nederland. Aan de ene kant heb ik veel zin om iedereen weer te zien! Maar aan de andere kant heb ik het hier zooo naar mijn zin dat ik nog absoluut niet weg wil. Het zou moeilijk zijn het leventje hier achter te laten en weer terug te stappen in het snelle Nederlandse/Belgische leven.

Een dikke brasa voor iedereen en een kus
Roos