Sweet Kona Ini

Nu is het eindelijk zover. We zitten in Paramaribo. SURINAME :D. Gisteren ging de wekker om 4.30 uur Nederlandse tijd. Erg vroeg dus. Om 8 uur had ik met de andere meiden afgesproken omdat we minsten 3 uur van te voren aanwezig moesten zijn. We konden niet van te voren inchecken dus zijn we ook echt 3 uur van te voren gekomen om bij elkaar te kunnen zitten. Nu was dit achteraf eigenlijk niet nodig want het vliegtuig zal bij lange na niet vol. Op Schiphol hebben we onze koffers laten sealen. De man die dat voor ons deed, vertelde ons dat we het bonnetje goed moesten bewaren en een foto’s moesten maken van de koffers als we incheckte. Dus wij met geplastificeerde koffers naar de incheckbalie. Toen de eerste koffer de band op ging maakte ik een foto. Meteen daarop kreeg ik een preek van de baliemedewerker: “Je mag hier geen foto’s maken!!”. Oooh zei ik, de man van het sealen zei dat we dat moesten doen zodat we zeker weten en bewijs hebben dat de koffers goed verzegeld waren. Dus ik weer stug door met foto’s maken. Waarschijnlijk dacht hij dat ik foto’s van hem aan het maken was.. want hij werd knalrood toen ik dat zei. Toen mijn koffer op de band ging bleek hij 26,7 kilo te wegen. Oeps haha 1,7 kilo te veel. Gelukkig hoefde ik niks bij te betalen. De koffer mocht mee.
Na ingecheckt te hebben zijn we met de hele crew nog wat wezen drinken. Familie en vrienden van de iedereen kwamen ons uitzwaaien. Het was dus erg gezellig. Om half 10 moesten we bij de gate zijn, dus rond half 10 zijn we naar de gate gelopen en voor de paspoortcontrole nog heel hard zwaaien naar iedereen. Bij de gate aangekomen zag het zwart van de Surinamers ;). Bij de douane was mijn tas natuurlijk niet goed Hij moest er nog een keertje door heen. Ze detecteerden iets wat vreemd was…..het bleken hangsloten te zijn. Geen probleem dus uiteindelijk. Gelukkig alles mocht mee. Daarna mochten we het vliegtuig instappen. In het vliegtuig zaten we gezellig met zijn vieren naast elkaar. Karin en ik aan het gangpad en Maaike en Sien in het midden. Niet veel ruimte maar genoeg! Er is nog aan ons gevraagd of er niet een paar ergens anders wilde zitten zodat we meer ruimte hadden. Om 11 uur zouden we vertrekken maar omdat de vleugels bevroren waren moesten we eerst nog door een proces waardoor de vleugels zouden ontdooien. We vertrokken uiteindelijk rond half 12.
De vliegreis zelf is goed verlopen. Met zijn 4en duurt de vliegreis niet lang. Lekker kletsen, muziek luisteren, boekje lezen en snoepen. Het eten in het vliegtuig was erg lekker. We hebben al een goed voorproefje gehad van het Surinaamse eten. In het vliegtuig was er een heel lief schattig jongetje van een jaar of 2. We hebben vaak zijn achterhoofd gezien omdat hij lekker aan het rond rennen was in het vliegtuig. We hebben zeker 6 keer moeten kijken maar het was echt waar. Er stond een playboy bunny in zijn achterhoofd geschoren. We konden geen moeder ontdekken, dus dit zegt veel over zijn vader ;) Tegen 4 uur Surinaamse tijd kwamen we aan op het vliegveld Zanderij. De piloot begon te vertellen wat hij allemaal zag ondertussen. Jammer genoeg zaten wij in het middenpad dus konden we niet veel zien. Wel heette hij ons welkom in het Sranantongo. Wij verstonden iets van sweet konijni. Dus hilarisch: lieve konijntjes. Nou, een beter welkom kan je je niet wensen. Toen we het vliegtuig uitstapte regende het pijpenstelen. De eerst tropische bui hebben we al over ons heen gehad en hard ook. Gelukkig waren voor de ergste regen al binnen. Eenmaal door de paspoortcontrole moesten we natuurlijk wachten op de koffers. Dit duurde vrij lang. Na ook Maaike’s koffer te hebben gepakt zijn we naar de uitgang gelopen. Daar stonden allemaal Surinamers met naambordjes te wachten op de toeristen. En ja hoor er stond ook een Surinamer met een bordje met onze namen erop. Dit bleek Mr. Blokland (secretaris van de districtscommissaris, de burgemeester) te zijn met Ina, zijn vrouw. Na een hartelijk welkom zijn we in de regen het busje in gestapt en naar Paramaribo gereden. Ondertussen hebben we onze belevenissen verteld aan mr. Blokland en Ina, zo ook van de sweet konijni. Hierop begonnen ze heel hard te lachen. Wat bleek, we hadden het een beetje fout verstaan. Het moest zijn sweet kona ini. Of ik het goed schrijf weet ik niet. Maar in elk geval betekend het hartelijk welkom. Onder de reis begon mr. Blokland aan een oranjevrucht te knabbelen. Dit bleek een Awara te zijn. Een kleinzoon van de kokosnoot. Het is een vrucht met een pit van binnen en vezels van buiten die je met je tanden er af moet trekken en er op moet kauwen tot er geen smaak meer aan zit. Een soort kauwgom dus. Of het lekker is weet ik nog niet. Ik heb het nog niet kunnen proeven.
Onderweg naar ons huis was het lekker druk op de weg. We hebben de Surinaamse file ook meteen mee gemaakt. Als het stil staat, staat het vaak stil om niets. Maar Ina kende een boropassi (een binnendoorweg) maar toch we hebben er wel lang over gedaan. Uiteindelijk waren we om 7 uur bij ons huisje. We hebben toen meteen kennis gemaakt met onze huisbazin en baas. Kamla en Chin. Na de kamers verdeeld te hebben kwam Gust. Een belg die al voor lange tijd in Suriname verblijft en studenten op weg helpt in Paramaribo. Met hem zijn we meteen SIM-kaarten gaan halen. De winkels zijn hier tot 9 uur open. Ook hebben we gelijk geld opgenomen. Surinaamse dollars. Daarna weer naar huis om onze koffer uit te pakken en lekker te gaan slapen, want moe dat waren we wel. We spraken met Gust af dat hij de volgende dag om 8 uur voor de deur zou staan om boodschappen te doen en ons verblijfvergunning te regelen.
Die nacht ben ik er achter gekomen wat een jetlag is ;) Ik werd om kwart voor 5 in de ochtend Surinaamse tijd wakker, maar dan ook klaar wakker. Het is dan eigenlijk kwart voor 9 in Nederland. Dus ik heb mijn maar vermaakt met lezen en in mijn dagboek schrijven.
Om 8 uur zijn we bij Gust in de auto gestapt en naar de Vreemdelingenzaken gereden. Om de paar minuten kwam er een agent naar buiten met de vraag: “ Indienen of formulieren?” Geen idee natuurlijk wat we nodig hadden, dus wij maar roepen: Indienen, wij moeten indienen. Na een tijdje mochten we eindelijk naar binnen. Daar moesten we een nummertje en gaan wachten. Na een tijdje waren we aan de beurt en vertelde we dat we een MKV-visum hadden en dat verlengt moest worden. Ja, dan hadden we dus een formulier nodig. Na deze gekregen te hebben, werden we ferm verzocht om door te lopen. Dat formulier moesten we verderop indienen. We hebben het formulier gelezen en we moesten alles opnieuw indienen wat we al in Nederland hadden ingediend voor ons MKV-visum. Nu dat ging niet, dus wij weer naar buiten en alles aan Gust verteld en die zei dat hij nog wel wat zou bedenken hier voor.
Dus zijn we maar lekker boodschappen gaan doen bij Choi’s. Een winkel waar ze werkelijk alles hebben! Zelf meer als in de Belgische supermarkten. De Ruyter is er te krijgen, maar hier betaal je ook veel voor. Dus dat is eenmalig geweest en de volgende keer gaan we naar een Chinese supermarkt. Na alle inkopen te hebben gedaan zijn we naar huis gegaan om alles uit te laden. Toen zijn we bij Gust en Koenti thee wezen drinken. Echt koude thee ;) maar wel lekker. Ook mochten we daar even op internet omdat er nog geen internet in ons huisje aanwezig was. Na mails naar onze ouders te hebben verstuurd en naar onze leraren op school zijn we weer verder gegaan en zijn we fietsen gaan huren in het centrum van Paramaribo. De fietsen die we hebben gehuurd zijn zogenaamde stagiaire fietsen. De eenvoudigste fietsen die er zijn, maar ze fietsen :d. Overal in Paramaribo zijn geen kaarten meer te krijgen, gelukkig had Maaike een hele oude kaart mee en zo hebben we onze weg naar huis proberen te vinden. Dit ging vrij goed. We waren snel bij het Academisch ziekenhuis. Dit ligt dichtbij ons in de buurt. Maar we wilde niet meteen naar huis, maar naar de Hermitage Mall waar we gisteren de SIM-kaarten zijn wezen halen. Nu dit duurde iets langer dan we hadden verwacht. En natuurlijk zijn we fietsen gaan huren rond een uur of 1 en waren we de Mall aan het zoeken rond 2 uur. Kortom het heetst van de dag! Eindelijk na wat rond vragen hadden we de Hermitage Mall gevonden. Daar hebben we extra beltegoed gehaald en zijn we even wat wezen drinken en eten. Vooral dat drinken hadden we hard nodig. We hadden die ochtend 1 fles van 1,5 liter mee genomen voor zijn 4e. Veel te weinig dus! Maar goed, na lekker gedronken te hebben, zijn we door gefietst naar huis om lekker koud te douchen. We hebben hier alleen maar koud water om te douchen en te wassen. Om 5 uur hadden we een afspraak met onze huisbazen om de contracten enz. te tekenen en afspraken te maken.
Daarna zijn we naar de stad gegaan om samen met Chiel wat te gaan eten. Chiel kent Maaike van de Hogeschool Zeeland en hij komt hier ook stage lopen. Erg gezellig dus! Na wat gedronken te hebben in cafe ’t Vat, met een hele grappige ober die slist, zijn we rond gaan lopen om een restaurantje gaan zoeken. We zijn gestrand in Zanibar waar we uit eindelijk voor 20 SRD hebben gegeten, nog geen 6 euro;). Na het eten zijn we verder gelopen om naar Broki te gaan. We hadden van de taxichauffeur Bryan gehoord dat je daar salsa kon dansen. Dus informatie gevraagd en nog wat gedronken in Broki. Daarna hebben we Bryan weer gebeld en zijn we naar huis gegaan. Ondertussen een leuke gesprek gehad met Bryan. Hij vroeg ons wat we kwamen doen en wij vertelde dat wij stage gingen lopen als verloskundigen. Ooooh zegt ie: Vrouwen moeten niet schreeuwen, ze moeten poesje poesje poesje. Althans dat verstonden wij :D ;) Hij zei pushen pushen pushen!! Maar het kwam er raar en heel grappig uit. Dus elke keer als we Bryan nu bellen, begroeten we hem met poesje poesje.
De volgende dag zijn we Paramaribo gaan verkennen samen met Chiel. We waren rond half 11 in de stad en uiteraard liepen we weer in het heetst van de dag in Paramaribo. Dit keer ben ik wel flink verkleurd en mijn neus is verbrandt. De rest was gisteren al verbrandt. Toen we het echt niet meer hielden zijn we naar een restaurantje op zoek gegaan om wat te drinken en te eten. Dit restaurant had heerlijk airco, dus daar hebben we wel ff vertoeft. Daarna zijn we verder gelopen en hebben een Blokker ontdekt. Heel leuk natuurlijk en lekker nederlands;) Ook hebben we het walhalla van de vrouw gevonden genaamd Steps! Nu dat woord zegt het al. Een winkel vol met slippers, alle soorten en maten. Uiteraard meteen slippers gekocht :D.
Daarna zijn we maar naar huis gegaan want we hadden gehoord dat de 1e salsales die avond om half 6 begon. Thuis lekker opgefrist en leuke salsa kleren aangetrokken:D. Toen we om half 6 bij Broki aan kwamen bleek het om 6 uur te beginnen. Dus wij daar nog wat gedronken en gewacht. Uiteindelijk kwamen de leraren en konden we ons inschrijven. Wat bleek nu, dat de groep vorige week al begonnen was en dat we dus 2 lessen achter liepen. Dit was niet zo erg, maar omdat de groep zo groot was ging hij ons om 8 uur een snelcursus geven om bij te benen. Dus wij weer weg en nog wat gedronken bij cafe ’t Vat, een heerlijke cocktail en maar een broodje gegeten, want het dinner hadden we nog niet genuttigd. Om 8 uur hebben we uiteindelijk en super leuke salsa les gehad. Ytê (ietje) was een grappige man die de weinig mannen eerst leerde hoe ze een vrouw moesten aanspreken. Heel handig natuurlijk ;) Uiteindelijk moest Sien met Ytê dansen. Heel mooi voorbeeld dus;)
Volgende week beginnen we met de lessen op dinsdagavond en vrijdagavond. Na de lessen zijn we lekker naar huis gegaan want we waren kapot.
Nu is het zaterdag en hebben we eerst lekker uitgeslapen en daarna hebben we er een internetdag er van gemaakt. Nu werkt mijn internet nog niet:s Ik heb dit via Karin haar computer op de site gezet. Ik weet niet wat er mis is, maar dat ontdekken we vanzelf en anders lukt het op deze manier ook wel;)

Oohja de muggen zijn hier goed vertegenwoordigd en vinden mij ook erg smakelijk dus ik zit al lekker onder! En mijn telefoonnummer in Suriname: 005978528503. Je kan me gewoon smsen op mijn Nederlandse nummer. Bellen kan naar dit surinaamse nummer.

Nu zijn jullie weer helemaal bij;) Ik hoop snel de foto’s er op te kunnen zetten! Misschien in een internetcafé! We zullen zien. Ooh en voor iedereen die het graag wil weten, het is hier rond de 30 graden. Erg warm! Het is peentjes zweten!
Voor zover een brasa van mij!